Wat deed Stefan in 2008

Hola,

Ik heb een eerste selectie gemaakt van de vele foto’s die ik heb gemaakt vorige week.

http://stefanbeekman.com/images/Albums/2008_TongaAlbum/index.html

Een nadeel van het digitale tijdperk is dat je zo ontzettend veel foto’s maakt, zeker onder water, omdat ik nog veel aan het experimenteren ben met de instellingen van de camera en de flits. Dat betekend veel foto’s om te verwijderen / selecteren naderhand.

Houdoe!

Afgelopen Maandag avond ben ik terug gekomen van een weekje Tonga. Inmiddels heb ik er alweer vier dagen werken op zitten. Dit weekend heb ik het lekker rustig aan gedaan met een paar leuke concerten (Supergrass en Conor Oberst, een aanraden voor de geinteresseerden…) in de avonden. Wat betreft dat uitrusten, uitslapen heb ik al heel lang niet meer gedaan. Zeker nu het hier weer zomer begint te worden, valt dat niet mee als de zon om 5 uur ’s ochtends al de kamer binnenschijnt…

Vanochtend ben ik de lokale heuvel (Mt Cootha) opgefietst, vanwaar je een mooi uitzicht hebt over Brisbane en omgeving. Het begint alweer lekker zomer te worden, dus het was behoorlijk zweten opweg naar de top.

Afgelopen maandag dus teruggekomen van Tonga, dat was een lange dag met maar liefst drie vluchten…. Eerst met een klein vliegtuigje van Va’Vau naar de hoofdstad van Tonga, Nuku’alofa. Daarna 6 uur vliegen naar Sydney en vanaf daar nog een binnenlandse vlucht naar Brisbane. Uitizcht over Sydney, blijft een geweldig gezicht met die haven:

Die avond was ik behoorlijk gaar en lag ik al vroeg in mijn mand. Nuku’alofa ligt trouwens vlak op de datumgrens en is de eerste hoofdstad ter wereld waar de nieuwe dag begint. Die vluchten over Tonga en de stille zuidzee (pacific ocean) geven je overigens wel fantastische uitzichten over de ontelbare kleine eilandjes en atollen die soms honderden en soms wel duizenden kilometers uit elkaar liggen. Het is bijna niet voor te stellen hoe geisoleerd die eilanden zijn!

Het is dan ook niet verwonderlijk dat de lokale supermarktjes behoorlijk karig bevoorraad zijn. Alles moet van heel ver geimporteerd worden, wat niet goedkoop is aangezien deze kleine eilandjes niet echt op grote vaarroutes liggen. Er wonen maar iets meer van 100.000 mensen in Tonga… Zelfs de Tax-Free shop op het vliegveld is leeg: Op maandag 22 september kwamen we ’s avonds laat aan in Nuku’alofa waar we werden opgewacht door twee kleine minibusjes die ons naar het hotel zouden brengen. Nadat we alle onduidelijkheden uit de weg hadden geruimd, verkeerde namen, verkeerd aantal personen, niet genoeg kamers, niet genoeg bedden in de kamers, etc konden we allemaal van een korte nacht genieten. Tja, in Tonga blinken ze niet echt uit in organiseren…. maar ja, waarom zou je ook als je op zo’n eiland woont…. island time goes very very, very slow man!
Organisatie talent mogen ze dan niet hebben, erg vriendelijk zijn ze wel daar. Ookal is er weinig werk naast het toerisme (rugby spelers is hun voornaamste export product, er spelen veel Tongans rugby in Australie en Nieuw Zeeland) en dus behoorlijk wat armoede, ze blijven vrolijk en vriendelijk. Tonga wordt ook wel “The Friendly Islands” genoemd. O ja, en humor hebben ze ook wel. Dit het bordje op de heren wc:

Aangezien onze binnenlandse vlucht naar Va’Vau pas dinsdagmiddag om 13:00 was hebben we ons om laten praten om in de ochtend een tour rond het eiland te doen met Mary en haar zus. Het was wel lachen wat de toeristische attracties van het eiland waren: huis van de koning, huis van de prinsess, graf van de konklijke familie, de kustlijn, en jaja… zelfs een palmboom met twee toppen!!! Haha geweldig.

Wat staat er op dat bordje????
Maar gelukkig was het commentaar van Mary erg grappig en hadden we een goedgevulde ochtend.

Bij aankomst in Va’Vau werden we naar ons hotel gebracht en hebben we die middag onze duikspullen naar het duikcentrum gebracht. De eigenaar blijkt een Hollander te zijn, Huub uit Amstelveen die al 35 jaar uit Nederland weg is en al 16 jaar in Tonga een duikschool heeft. Zijn Nederlands is niet echt meer Nederlands te noemen, maar hij houdt wel van ouwehoeren en zijn slogan “Koffie, thee, limonade, vieze boekjes om de hoek” (in sterk Amsterdams accent) valt bij iedereen in de smaak. En na een week wordt dit door iedereen (10 niet-Nederlanders) dan ook hardop meegeroepen… haha.

Huub vertelde ons dat we de eerste dag gingen duiken en niet zouden gaan snorkelen met de walvissen, wat voor iedereen een beetje tegenviel, aangezien we voor de walvissen waren gekomen en niet zozeer om te duiken. Volgens Huub waren de weersvoorspellingen niet al te goed, erg winderig wat het spotten van de whales wat moeilijker kan maken.

Die eerste dag had echter een geweldige verrassing voor ons in petto, want tussen de twee duiken in werd onze boot opgeroepen door de andere boot van Huub’s duikschool om te melden dat ze al een paar uur met dezelfde walvis aan het snorkelen waren en we konden wel even meedoen. Dat was echt een geweldige ervaring: Een reusachtige walvismoeder met haar jong op slechts een paar meter afstand. Een walvis moet ongeveer iedere 15 a 20 minuten naar de oppervlakte om aden te halen, maar de kleintjes moeten dat al na ongeveer 6 a 7 minuten doen, dus die zie je veel vaker naar de oppervlakte komen. En die kleine walvissen (toch nog altijd zo’n metertje of 7 groot) zijn ook nog eens super nieuwsgierig (zoals elk klein dier) die die komen naar je toe om te kijken wat voor vreemds er nu weer aan de oppervlakte zwemt.
Nadat we een paar keer in groepjes van vier gerouleerd hadden zijn we verder gegaan voor onze tweede duik van de dag.

Na deze geweldige ervaring (wat de boeken ingaat als het beste surface interval ooit) waren onze hoge verwachtingen alleen nog maar naar boven bijgesteld. Iets wat we niet hadden moeten doen, want de rest van de week heeft deze ervaring niet meer kunnen evenaren.
Ookal hebben we elke dag in het water gelegen met walvissen, toch waren ze niet zo rustig en nieuwsgierig als de eerste keer. Wat betekende dat we minder lang met ze in het water lagen of dat we ze alleen maar op doortocht onder ons door zagen zwemmen.

Ookal was het niet helemaal perfect, toch was het een geweldige week met iedere dag walvissen en prachtige duiken door ondergrondse grotten in kristalhelder water. Ik heb nog nooit zo’n helder water gezien. Hieronder wat foto’s, ik weet niet wat jij er van vind, maar ik denk dat mijn onderwater fotografiekunsten er op vooruit zijn gegaan…

Duiken en freediven in grotten:

Wat vissies en onderwater landschappen:

En natuurlijk de geweldige “Humpback Whales”, oftewel Bultrug Walvissen. Hier kwamen we voor naar Tonga:

De groep waarmee we waren was een goed en gemixed gezelschap wat naast het duiken een prima gezelschap was voor de avonden toen we iedere avond een ander restaurant hebben bezocht. Prima dus. Vooruit, ook een fotootje met Stefan erop:

Ik zal binnenkort een web album op de website zetten met wat meer foto’s.

… en dan heb ik lekker ruim een week vakantie.

En daar heb ik ontzettend veel zin in en ben ik ook wel een beetje aan toe. Ik heb de laatste tijd veel gewerkt. Zelfs in het weekend, dus een weekje de King of Tonga spelen zie ik wel zitten…

Voor de rest heb ik lekker genoten van mijn nieuwe apartement. Het was leuk om een tijdje met andere mensen samen te wonen, maar het is nu ook wel weer erg fijn om een eigen plek te hebben. En het is fijn om op loop afstand van het werk te wonen en van alle uitgaansgebieden. Ik ben al een paar keer in de avond naar buiten gelopen om ergens even een bandje te kijken bijvoorbeeld. Iets wat ik voorheen niet zo gauw deed. Erg fijn dus.

Bereid je maar vast voor op wat onderwaterfoto’s van walvissen op mijn volgende weblog bericht!

Tot gauw weer.

Gisteren was een drukke dag.
’s Ochtends was het verhuizen geblazen. Niet dat ik ontzettend veel te verhuizen heb, maar toch verzamel je na verloop van tijd weer meer “stuff”. Om 7:30 was een collega bij me om me mee te helpen en om 8:00 uur was de eerste lading geladen en na een eerste koffie waren we onderweg. Twee keer rijden was voldoende en om 11:00 had ik al mijn spullen in mijn nieuwe plek, nu nog uitpakken…

Sommige spullen zitten nog in dozen of een koffer, want aangezien ik gisterenavond een man of 20 over de vloer had wilde ik ook nog wat boodschappen doen ’s middags. Dus nadat ik de belangrijkste spullen had uitgepakt en opgeborgen ben ik wat gaan eten. Daarna even naar de winkel gegaan om de eerste levensbehoeften in huis te halen en natuurlijk langs de bottleshop om de echte eerste levensbehoeften in te slaan… 😉

Ik had het op de typische Australische manier aangepakt: BYO, oftewel “Bring Your Own”. Iedereen bracht dus zelf zijn natje en droogje mee, lekker makkelijk: daar houden ze hier in Australie wel van… en ik ook! Ik moet zeggen dat het meer natjes dan droogjes waren, dus de stemming zat er aan het eind van de avond flink in! De Latino afdeling had ingredienten meegenomen om Sangria te maken, die errug goed in de smaak viel bij iedereen. Voor de rest was het wat bier, wijn en de nodige bubbels.

O ja, ik vergeet helemaal te vertellen dat het gisteren een “big night” in Brisbane was, omdat er tussen 19:00 en 19:30 een grandioos vuurwerk (Riverfire) af wordt gestoken ter ere van het jaarlijkse Riverfestival. Allemaal om te vieren dat de rivier zo’n markant onderdeel van de stad is of zo… in ieder geval een reden voor iedereen om een avond flink op stap te gaan en voor mij een goede reden om op de dag van verhuizing een intrekfeestje te houden.

De avond begon een beetje gestressed moet ik zeggen, want ik had er geen rekening mee gehouden dat op een dag als gisteren ik natuurlijk niet de enige was die een hoop vrienden heeft uitgenodigd, met als resultaat dat vanaf een uurtje of vier ’s middags er een enorme rij voor de lift stond. En als ik zeg dat er een rij voor de lift stond, dan overdrijf ik niet: het duurde ongeveer een half uur om in de lift te komen na het aansluiten in de rij! En om het nog wat interessanter te maken heb ik in mijn nieuwe stek nog geen intercom kunnen ontdekken!!??!!?? Dus ik zag mezelf al de hele avond op en neer naar beneden gaan en aansluiten in de rij om mijn gasten binnen te laten. Maar gelukkig viel dat allemaal mee en werd iedereen gewoon binnengelaten en kon ik gewoon King of the castle spelen op 43 hoog met een geweldig uitzicht (al die boten in de rivier liggen daar vanwege het vuurwerk)….

Het was echt een GE-WEL-DI-GE avond. Niet normaal… denk niet dat er een betere housewarming te bedenken valt. Het uitzicht over de stad en al het vuurwerk was echt fantastisch en iedereen had het geweldig goed naar zijn zin. De avond begon rond 17:00 met een vliegshow van een aantal stuntvliegers:

En daarna werd de spanning opgebouwd naar de aftrap van het vuurwerk.

Ik heb op youtube twee films gezet om je een beetje een idee te geven van het vuurwerk: Vuurwerk en Finale van het vuurwerk.

Jorgen en Alhay hadden laatst op een duiktrip nieuwe vrienden gemaakt en die waren nu in Brisbane bij hun op bezoek, dus die waren ook meegekomen. Hij bleek na een carriere in IT, nu full-time gochelaar te zijn, dus we werden ook getrakteerd op een paar optredens. Was echt geweldig en een mooie aanvulling op toch al een met entertainment gevulde avond. Op youtube heb ik een klein filmpje hiervan gezet.

De eerste truuk met Jo:En natuurlijk met de host:Dit was het publiek:

En toen de Sangria echt begon te werken werden gingen de voetjes van de vloer natuurlijk. En toen ook nog eens bleek dat we een professionele salsa lerares in ons midden hadden werden er ook nog de nodige salsa en cumbia stapjes uitgeprobeerd:

Rond 1 uur was iedereen weg en heb ik na een kleine schoonmaak aktie nog een biertje op mijn gemak gedronken in mijn stekkie.
Het was een gedenkwaardige intrek… de trend is gezet! Ik kijk er naar uit hier te wonen.

Afgelopen week zijn er een paar knopen doorgehakt!

Ten eerste heb ik huurcontract getekend voor een ander apartement, daar ga ik komende week zaterdag naar toe verhuizen. Ik was al een tijdje aan het kijken naar een ander apartement, maar aangezien ik deze keer naar iets echt gaafs wilde verhuizen viel het niet meer om te vinden waar ik naar op zoek was. Maar de aanhouder wint! Het is een apartement geworden in het hoogste gebouw van Brisbane (Aurora tower, 68 verdiepingen) op de 43ste verdieping, dus een fantastisch uitzicht over de omgeving van Brisbane vanaf het balkon!!! En het is op loopafstand van het werk, uitgaansgebieden en licht midden in het centrum aan de rivier. Ik kijk er heel erg naar uit! Na 8 maanden met flatgenoten samengewoond te hebben (wat ook heel leuk was, en ik heb er goede contacten aan overgehouden) vind ik het wel weer prima om op mezelf te gaan wonen.

Ons moederke komt over een paar maanden bij me op bezoek en die is volgens mij nog niet zo zeker of ze de 43ste verdieping wel zo leuk vind… maar dat komt goed hoor!

Een andere knoop die doorgehakt is een vakantie voor komend jaar! Twee collega’s waar ik veel mee ga duiken (Jorgen en Alhay) die waren dit jaar met heel veel enthousiaste verhalen en prachtige foto’s thuisgekomen van Zuid-Afrika. Daar vind elk jaar tussen mei en juli de “Sardine Run” plaats vindt. Dat is 1 van de grootste verplaatsingen van biomassa ter wereld… miljoenen en miljoenen sardines zwemmen dan langs de kust van Zuid-Afrika naar het Noorden en al dat lekkere eten trekt de aandacht van heel veel walvissen, dolfijnen, zeehonden, haaien, vogels en alles wat maar honger heeft. Het is van de grootste interactie van dieren die je maar kan zien. Dus dat belooft heel veel spektakel onder water.

Deze trip wordt door meerdere organisaties aangeboden, maar we hebben ons ingeschreven bij Michal Aw, een van de beste onderwater fotografen, dus de trip is gefocussed onderwater fotografie, dus ik ga waarschijnlijk ook nog wat beter worden in de onderwater kiekjes schieten. Hier zijn wat foto’s die hij dit jaar heeft gemaakt. Het is pas in juni volgend jaar, maar aangezien hij maar 7 mensen meeneemt was het tijd om in te schrijven.

Het grappige is dat 5 van de 7 mensen op de boot vrienden zijn hier uit Brisbane, dus het wordt een gezellig onderonsje. Jorgen en Alhay gaan mee, en ook Christine en Aiden, mijn twee huidige flatgenoten.

Afgelopen weekend waren we met z’n allen gaan duiken op North Stradbroke (Straddie) island en daar is veel over deze vakantie gesproken en is iedereen enthousiast geworden en op dinsdag waren de inschrijfformulieren opgestuurd! Kijk… daar hou ik van… geen woorden, maar daden! Naast deze 11-daagse duiktrip in Zuid-Afrika zullen we er vast ook nog wel wat andere trips achteraan plakken, bijvoorbeeld een safari overland… er is veel te zien daar! Dit wordt SUPER!

Hier nog wat foto’s van de Straddie / Sardine Run crew:

En nog wat onderwater kiekjes die ik heb gemaakt:

Tijdens het Sydney weekend zijn Andreas en ik op zondag en maandag naar “The Blue Mountains” gegaan, ongeveer twee uur rijden buiten Sydney.

Het zijn niet echte bergen, maar meer een plateau op zo’n 1000meter hoogte met grote diepe kalksteen “canyons”. We troffen het, want het was een van de koudste weekenden ooit daar!!! Met zelfs sneeuw op zaterdagavond, wat heel uitzonderlijk is daar.

We hebben daar wat gewandeld en heerlijke gegeten in verschillende kleine cafeetjes met allemaal een openhaard! Prima bij die lage temperaturen, zeker als je de warmte van het tropische Brisbane gewend bent!

Eindeloze uitzichten:

Blije gup:

Toen ik vorig jaar in mei voor de eerste keer mijn voeten op Australische bodem zette was dat in Brisbane. De reden was een sollicitatie gesprek bij Rio Tinto. De eerste indruk van Brisbane was goed, maar niet geweldig.

Het weer is hier bijna altijd lekker, wat natuurlijk helemaal geweldig is (je raakt daar snel aan gewend), het strand is niet al te ver weg, er is veel natuurschoon in de omgeving en het duiken is hier GE-WEL-DIG! Dus het leven in Brisbane is heel goed, maar Brisbane als stad mist wel het 1 en ander aan karakter. En dat is iets wat me meteen opviel toen ik vorig jaar na mijn sollicitatie gesprek en een weekje duiken naar Sydney ging…. wat een PRACHTIGE stad met de veel baaitjes, stranden, mooie stadswijken en goed nachtleven. En ook Melbourne heeft een goede eerste indruk bij me achtergelaten.

Daarom was ik heel benieuwd hoe mijn tweede indruk van Sydney zou zijn… van 8 tot 12 Augustus ben ik een lang weekend naar Sydney geweest samen met Andreas, een Duitse collega die in Sydney woont. Hij reist elke week op en neer tussen Brisbane en Sydney, iets wat redelijk veel mensen in Australie doen…

Vrijdagmiddag zijn we wat vroeger vertrokken op het werk om het vliegtuid van 17:30 te nemen. Het voordeel van de binnenlandse vluchten is dat je maar een half uur van te voren op het vliegveld hoeft te zijn, je hebt geen paspoort te laten zien en voor een weekend hoef je zelfs geen bagage in te checken, dus het is alsof je op de bus stapt. Heel relaxed allemaal.

Het weekend in Sydney was super en Sydney heeft ook voor de tweede keer niet teleurgesteld. Ik zie mezelf daar volgend jaar wel wonen en werken! Vrijdagavond zijn we wat in de lokale kroeg in Mosman gaan drinken. Niet echt een superplek, maar wel een mooi voorbeeld van een lokale pub en lokale ozzies…

Zaterdagochtend zijn we naar de zee gelopen (5 minuten!!! 1 van de grootste voordelen van in Sydney wonen dat je zo ongeveer aan zee kan wonen in een wereldstad…) en hebben daar lekker ontbijtje gedaan. Daarna op de ferry naar Watsons Bay. Even zwaaien naar Sydney’s bekendste gebouw, the opera house:

Langs talloze baaitjes waar het mooi wonen is, het lijkt wel de mediterranee:

Daarna zijn we rond de middag aan de avond begonnen (als je begrijpt wat ik bedoel…) Eerst gelunched met Claus (ex-collega van Rio) en de familie. Claus is het grootste kind wat ik ken: 2 meter 10 en altijd grappen maken, supergast:

Mooi uitzicht op Sydney vanaf park:

Na de nodige grosse bieren mit die Deutsche freunden zijn we via een mooi wandelpad langs kliffen en stranden naar Bondi Beach gelopen:

Met mooie zonsonderdag over de city:

Na de zonsondergang en de wandeling was het weer tijd voor natjes en droogjes, dus op naar The Rocks… een populair uitgaansgebied. Ook nog een lekkere cocktail vanaf de 30ste verdieping van het Shan-gri-la hotel met uitzicht op de stad. Mooie dag in Sydney dus! De dag erna weer vroeg op om naar The Blue Mountains te gaan.

Het is een beetje stil geweest op de weblog de laatste tijd. Maar niet omdat ik stil heb gezeten, integendeel… dus bij deze een kort verslag van de laatste weken.

Het weekend van 19/20 juli ben ik weer bij Jackie op bezoek geweest in Lamington National Park. Na twee eerdere bezoekjes met heel veel regen (tja het blijft tenslotte een regenwoud) was het de derde keer beter weer. Prachtig stralend en koel winterweer, dus perfect om een lange wandeling te maken. ‘s Ochtends waren we vroeg vertrokken en hebben we de hele dat door het regenwoud gelopen met af en toe prachtige uitzichten:Jackie effe kaartlezen:En na een lange dag wandelen was het super genieten in het bubbelbad, sauna en dompelbad met uitzicht:

Het was een zeer geslaagd weekend. Anny, als jij hier bent en het is mooi weer dan staat dit ook zeker op het programma!

Weekend daarna stond er twee dagen paardrijden op het programma. Met een groep van 6 collega’s en nog wat andere gasten waren we twee dagen te gast op de boerderij van Graham (die zijn eigen whisky stookt!). Na een rustige start op zaterdagmorgen en nog een ritje op zaterdagmiddag, zat er op zondag wat meer vaart in. De paarden waren goed getraind, dus luisterden goed. En er waren dus geen ongelukken. Super weekendje weer!

Paardrijden met een uitzicht:

Nieuwe schoenen passen:

‘s Avonds BBQ en kampvuur, met oa los dos amigos (Alhay en Antonio):