Wat deed Stefan in 2008

Afgelopen Maandag avond ben ik terug gekomen van een weekje Tonga. Inmiddels heb ik er alweer vier dagen werken op zitten. Dit weekend heb ik het lekker rustig aan gedaan met een paar leuke concerten (Supergrass en Conor Oberst, een aanraden voor de geinteresseerden…) in de avonden. Wat betreft dat uitrusten, uitslapen heb ik al heel lang niet meer gedaan. Zeker nu het hier weer zomer begint te worden, valt dat niet mee als de zon om 5 uur ’s ochtends al de kamer binnenschijnt…

Vanochtend ben ik de lokale heuvel (Mt Cootha) opgefietst, vanwaar je een mooi uitzicht hebt over Brisbane en omgeving. Het begint alweer lekker zomer te worden, dus het was behoorlijk zweten opweg naar de top.

Afgelopen maandag dus teruggekomen van Tonga, dat was een lange dag met maar liefst drie vluchten…. Eerst met een klein vliegtuigje van Va’Vau naar de hoofdstad van Tonga, Nuku’alofa. Daarna 6 uur vliegen naar Sydney en vanaf daar nog een binnenlandse vlucht naar Brisbane. Uitizcht over Sydney, blijft een geweldig gezicht met die haven:

Die avond was ik behoorlijk gaar en lag ik al vroeg in mijn mand. Nuku’alofa ligt trouwens vlak op de datumgrens en is de eerste hoofdstad ter wereld waar de nieuwe dag begint. Die vluchten over Tonga en de stille zuidzee (pacific ocean) geven je overigens wel fantastische uitzichten over de ontelbare kleine eilandjes en atollen die soms honderden en soms wel duizenden kilometers uit elkaar liggen. Het is bijna niet voor te stellen hoe geisoleerd die eilanden zijn!

Het is dan ook niet verwonderlijk dat de lokale supermarktjes behoorlijk karig bevoorraad zijn. Alles moet van heel ver geimporteerd worden, wat niet goedkoop is aangezien deze kleine eilandjes niet echt op grote vaarroutes liggen. Er wonen maar iets meer van 100.000 mensen in Tonga… Zelfs de Tax-Free shop op het vliegveld is leeg: Op maandag 22 september kwamen we ’s avonds laat aan in Nuku’alofa waar we werden opgewacht door twee kleine minibusjes die ons naar het hotel zouden brengen. Nadat we alle onduidelijkheden uit de weg hadden geruimd, verkeerde namen, verkeerd aantal personen, niet genoeg kamers, niet genoeg bedden in de kamers, etc konden we allemaal van een korte nacht genieten. Tja, in Tonga blinken ze niet echt uit in organiseren…. maar ja, waarom zou je ook als je op zo’n eiland woont…. island time goes very very, very slow man!
Organisatie talent mogen ze dan niet hebben, erg vriendelijk zijn ze wel daar. Ookal is er weinig werk naast het toerisme (rugby spelers is hun voornaamste export product, er spelen veel Tongans rugby in Australie en Nieuw Zeeland) en dus behoorlijk wat armoede, ze blijven vrolijk en vriendelijk. Tonga wordt ook wel “The Friendly Islands” genoemd. O ja, en humor hebben ze ook wel. Dit het bordje op de heren wc:

Aangezien onze binnenlandse vlucht naar Va’Vau pas dinsdagmiddag om 13:00 was hebben we ons om laten praten om in de ochtend een tour rond het eiland te doen met Mary en haar zus. Het was wel lachen wat de toeristische attracties van het eiland waren: huis van de koning, huis van de prinsess, graf van de konklijke familie, de kustlijn, en jaja… zelfs een palmboom met twee toppen!!! Haha geweldig.

Wat staat er op dat bordje????
Maar gelukkig was het commentaar van Mary erg grappig en hadden we een goedgevulde ochtend.

Bij aankomst in Va’Vau werden we naar ons hotel gebracht en hebben we die middag onze duikspullen naar het duikcentrum gebracht. De eigenaar blijkt een Hollander te zijn, Huub uit Amstelveen die al 35 jaar uit Nederland weg is en al 16 jaar in Tonga een duikschool heeft. Zijn Nederlands is niet echt meer Nederlands te noemen, maar hij houdt wel van ouwehoeren en zijn slogan “Koffie, thee, limonade, vieze boekjes om de hoek” (in sterk Amsterdams accent) valt bij iedereen in de smaak. En na een week wordt dit door iedereen (10 niet-Nederlanders) dan ook hardop meegeroepen… haha.

Huub vertelde ons dat we de eerste dag gingen duiken en niet zouden gaan snorkelen met de walvissen, wat voor iedereen een beetje tegenviel, aangezien we voor de walvissen waren gekomen en niet zozeer om te duiken. Volgens Huub waren de weersvoorspellingen niet al te goed, erg winderig wat het spotten van de whales wat moeilijker kan maken.

Die eerste dag had echter een geweldige verrassing voor ons in petto, want tussen de twee duiken in werd onze boot opgeroepen door de andere boot van Huub’s duikschool om te melden dat ze al een paar uur met dezelfde walvis aan het snorkelen waren en we konden wel even meedoen. Dat was echt een geweldige ervaring: Een reusachtige walvismoeder met haar jong op slechts een paar meter afstand. Een walvis moet ongeveer iedere 15 a 20 minuten naar de oppervlakte om aden te halen, maar de kleintjes moeten dat al na ongeveer 6 a 7 minuten doen, dus die zie je veel vaker naar de oppervlakte komen. En die kleine walvissen (toch nog altijd zo’n metertje of 7 groot) zijn ook nog eens super nieuwsgierig (zoals elk klein dier) die die komen naar je toe om te kijken wat voor vreemds er nu weer aan de oppervlakte zwemt.
Nadat we een paar keer in groepjes van vier gerouleerd hadden zijn we verder gegaan voor onze tweede duik van de dag.

Na deze geweldige ervaring (wat de boeken ingaat als het beste surface interval ooit) waren onze hoge verwachtingen alleen nog maar naar boven bijgesteld. Iets wat we niet hadden moeten doen, want de rest van de week heeft deze ervaring niet meer kunnen evenaren.
Ookal hebben we elke dag in het water gelegen met walvissen, toch waren ze niet zo rustig en nieuwsgierig als de eerste keer. Wat betekende dat we minder lang met ze in het water lagen of dat we ze alleen maar op doortocht onder ons door zagen zwemmen.

Ookal was het niet helemaal perfect, toch was het een geweldige week met iedere dag walvissen en prachtige duiken door ondergrondse grotten in kristalhelder water. Ik heb nog nooit zo’n helder water gezien. Hieronder wat foto’s, ik weet niet wat jij er van vind, maar ik denk dat mijn onderwater fotografiekunsten er op vooruit zijn gegaan…

Duiken en freediven in grotten:

Wat vissies en onderwater landschappen:

En natuurlijk de geweldige “Humpback Whales”, oftewel Bultrug Walvissen. Hier kwamen we voor naar Tonga:

De groep waarmee we waren was een goed en gemixed gezelschap wat naast het duiken een prima gezelschap was voor de avonden toen we iedere avond een ander restaurant hebben bezocht. Prima dus. Vooruit, ook een fotootje met Stefan erop:

Ik zal binnenkort een web album op de website zetten met wat meer foto’s.