HOLA!!!
De trip naar Papual Nieuw Guinea was echt genieten. Het was een heerlijk ontspannende vakantie. Iets te kort natuurlijk, maar lang genoeg om echt even een vakantiegevoel te krijgen… Op woensdagochtend kwamen Jorgen en Alhay me thuis om 5 uur ophalen en 15 minuten later hadden we de auto al geparkeerd op het vliegveld. Ik ben sinds ik hier in Brisbane woon meestal erg vroeg op ’s morgens, maar half vijf was toch iets te veel van het goede! Ik had volgens mij voor de eerste keer weer het gevoel wat je in Nederland in de winter hebt als je in het donker moet opstaan…. iets wat hier in Bisbane niet vaak gebeurt omdat de zon zo rond half zes opkomt. Ik moest dus even aan het kikkerlandje denken! Na een vlotte checkin konden we ook meteen al door de douane en hadden we dus ruim de tijd om rustig een koppie koffie en een ontbijtje te doen. Na 15 minuten vertraging (blijkbaar wacht Airlines PNG op passagiers die wat te laat zijn, dat onthouden we voor de volgende keer!) stegen we om 7:50 uur op en werden we nog getrakteerd op een paar cirkels boven Brisbane en de kronkelende rivier die de stad zijn charme geeft. 
Drie uurtjes (en een ontbijtje, krantje, paar koffies en wat onderwater fotoboeken) later landden we in Port Moresby, de hoofdstad van Papua Nieuw Guinea. Het toeristenvisum wat bij aankomst aangeschaft dient te worden kon alleen contant betaald worden, met de lokale munt, de Kina. Gelukkig was een geldautomaat vlug gevonden en konden we onze paspoorten terugkopen, want die hadden ze achtergehouden… De chauffeur van het Loloata Resort waar we zouden verblijven stond ons netjes op te wachten in de ontvangsthal, dus we konden meteen instappen en op weg naar Loloata island. Althans dat dachten we, maar we moesten eerst nog een paar andere gasten ophalen in de stad. Dus we kregen meteen wat van Port Moresby te zien, iets waar je niet echt vrolijk van wordt. Het is echt heel armoedig en blijkbaar behoorlijk gevaarlijk! De deuren van ons busje werden dan ook zorgvuldig van binnenuit op slot gedaan. En toen we even later een lekke band hadden die verwisseld moest worden, werd dat niet langs de kant van de weg gedaan. De bus werd eerst bij het eerste beste bedrijf met bewaking achter een afgesloten hek geparkeerd en pas daarna ging men het wiel verwisselen. Met een werkeloosheidspercentage van 40% is het in Port Moresby niet ongewoon om overvallen te worden… opletten geblazen dus!
Maar aangezien zo’n duiktrip als deze helemaal van te voren is geregeld is er weinig gevaarlijks aan. Afgezien natuurlijk van wat giftige beesten onderwater waar je voor moet oppassen…. haha. Nadat de band verwisseld was konden we onze trip vervolgen en duurde het niet lang voor we bij de kleine aanlegsteiger aankwamen van waar met een bootje naar Loloata (wat een heerlijk naam is dat toch!!!) werden gebracht, wat maar zo’n 15 minuten varen was. Na wat kleine vertragingen waren we uiteindelijk rond half 1 ’s middags op het eiland, dus mooi op tijd voor de duikboot van 14:00. Na een korte lunch stonden we dus al onze duikspullen klaar te maken voor onze eerste duik in PNG! En die eerste duik viel een beetje tegen, vanwege het slechte zicht dat we hadden. Ook moest ik behoorlijk wennen aan de redelijk grote camera die ik mee moest sleuren onder water… Maar naarmate de dagen vorderden werden de duiken en het zicht beter en leerde ik ook mijn niewe onderwater camera beter kennen. Dus ik denk dat ik best wel een paar aardige foto’s heb gemaakt van al het vreemds onderwater. Zoals deze “Thorny Devil Stinger”: 
Of deze garnaal die op de rug van een heel kleurrijke nudibranch aan het meeliften is: 
Iets dichterbij: 
De komende dagen zagen er als volgt uit. Rond zeven uur opstaan, ramen en deuren open om te genieten van het uitzicht op het water: 
Vanuit de bungalow aan het water: 
Daarna ontbijt en om acht uur vertrok elke dag de eerste boot om twee duiken in de omgeving te maken. Rond 12 uur of half 1 waren we dan meestal terug voor de lunch en om 2 uur gingen we weer de boot op voor een derde duik. Na die duik werd er of nog wat gesnorkeld, wat geluierd of een borrel gedronken. Om 6 uur werden er wat hapjes geserveerd en om 7 uur was het avondeten klaar wat elke dag en echte tractatie was. Een mooie combinatie van westers eten en lokale producten. En dat met een lekkere fles wijn was iedere dag een mooi einde van een heerlijke duikdag. Zeker met een zonsondergang als deze:
En deze: 
Zoals je wel zult begrijpen vlogen de dagen voorbij met zo’n vol, maar toch ontspannend programma.
Aangezien dat Dick, een Australier die 30 jaar geleden in PNG is blijven hangen, veel locals aan het werk heeft en omdat de bungalows waar je in slaapt erg basic zijn heb je echt het gevoel dat je in een heel andere wereld bent (lees: PNG) bent, iets wat je bijna zou vergeten als je er elke dag zo goed voor je gezorgd wordt en zoveel tijd onder water doorbrengt. Iets wat ik trouwens 1 van de enige nadelen van zo’n duikvakantie vind: je ziet niet zoveel van het land zelf. Maar op Loloata island had ik echt het gevoel in een heel ander land te zijn. Het eiland was overigens ieniemienie en het resort was het enige daar. Dus iets anders dan snorkelen, duiken en kayakken valt er ook echt niet te doen.
Zondagmiddag was de laatste duik, aangezien je ongeveer 24 uur voor je vlucht de laatste duik kan maken. Maandagochtend hebben we dus nog wat kunnen luieren en toen was het weer inpakken geblazen. Alle duikuitrusting had mooi kunnen drogen op de veranda van onze hutjes. En om kwart voor twaalf stapten we weer het kleine bootje in om afscheid te nemen van Loloata. En ongelooflijk maar waar: 6 uur later (!!!) stond ik alweer thuis voor de deur. Fantastisch dat van deur tot deur maar 6 uur is van Brisbane naar een kleine eiland in Papua Nieuw Guinea.
Binnenkort wat foto’s van mezelf. En ook een webalbum met wat meer foto’s van PNG.
